تایمز کره در مقالهای تحلیلی به چنددستگی و اختلاف میان سران جمهوری اسلامی، در غیاب یک استراتژی واحد و منسجم برای مقابله با خیزش انقلابی مردم ایران پرداخته است.
به باور تحلیلگران، جمهوری اسلامی در اثر ماهها اعتراضات بیسابقه در ایران، به چنددستگی دچار شده و بین دو گزینه سرکوب سخت و آنچه خود رژیم اقدامات آشتیجویانه میپندارد، گیر کرده است.
آزمون و خطا
شتاب در اجرای احکام اعدام برخی افراد بازداشتشده از یک سو و متوقف کردن اجرای برخی احکام اعدام دیگر، حاکی از سردرگمی رژیم است.
به نظر مهرزاد بروجردی، از نویسندگان کتاب «ایران پساانقلاب»، جمهوری اسلامی در حال چرتکه انداختن سیاسی است.
بروجردی معتقد است رژیم حاکم بر ایران میداند که «اعدامها افراد بیشتری را به خیابان میآورد و آنها (مردم) را بیشتر تحریک میکند اما از سوی دیگر، (جمهوری اسلامی) میخواهد پیامی مبنی بر این بفرستد که از اعدام معترضان هم ابایی ندارد تا مردم را مرعوب کند.»
برخی تحلیلگران، آزادی چهرههای سرشناس خیزش انقلابی همچون مجید توکلی و حسین رونقی را هم بخشی از نمایش رژیم در تلاش برای آرام کردن شرایط میدانند.
در نگاهی کلی، رژیم حاکم بر ایران در حال آزمون و خطاست و به باور بروجردی در این راه از طرفی به سوپاپ اطمینان متوسل شده و از سوی دیگر احکام حبس طولانی و اعدام صادر میکند.
او در ادامه میگوید که این رویهها نشان میدهند جمهوری اسلامی «در فراهم آوردن سیاستی مفصل و مجزا (برای رویارویی با معترضان) به مشکل برخورده است».
دست و پا زدن برای بقا
دستگیری و زندانی کردن چهرههای مشهور (که اغلب آنها مدت بسیار کوتاهتری از زندانیان غیرسرشناس در حبس ماندهاند) هم نشانه دیگری از آن است که رژیم از یافتن راهی برای مهار اعتراضات ناتوان است.
همچنین بعضی بازداشتیها همچون آرش صادقی، الهه محمدی و نیلوفر حامدی، ماههاست که در زندان به سر میبرند.
تحلیلگران این راهبرد «حبس و ترخیص» را جدا از اقدامی برای مرعوب کردن مردم، با این هدف میدانند که جمهوری اسلامی ببیند از معترضان چه واکنشی نسبت به این اقدامات میگیرد.
افشین شاهی، استاد مطالعات خاورمیانه دانشگاه کیل در بریتانیا، «نمایش نرمی به خرج دادن گاه و بیگاه از سوی مقامات جمهوری اسلامی» را اقدامی برای جلوگیری از دودستگی بیشتر نهادهای امنیتی میداند و اشاره میکند که حمام خون به راه انداختن جمهوری اسلامی برخی افراد داخل نظام را از آن فراری داده است.
شاهی هم مانند بروجردی بر این باور است که رژیم در مواجهه با خشم عموم، به راهبرد مشخصی مجهز نیست.
برخی تحلیلگران میگویند گفتوگوهایی در داخل رژیم برای راه آمدن با معترضان شکل گرفته اما در هر صورت جمهوری اسلامی نمیتواند آنچه مردم میخواهند به آنها بدهد؛ چون مردم ایران خواهان سرنگونی رژیماند.