«شرم و درد» تنها دو کلمه از میان مجموعه کلمات و جملات فراوانی هستند که زنان برای توصیف تجربه خود از داشتن «پستان‌های بزرگ» استفاده می‌کنند. بی‌بی‌سی در گزارشی سراغ سه تن از زنانی رفته که بخشی از زندگی‌شان تحت تاثیر بزرگی پستان‌هایشان بوده است.

جکی آدجی، یک نویسنده و پادکستر پویاست که از صحبت کردن درباره مسایل زنان هراسی ندارد. یکی از این مسایل، عوارض روحی و جسمی داشتن پستان‌های بزرگ‌(تر) است.

او در سال ۲۰۲۳ اولین مستندش را با عنوان «پستان‌های بزرگ من» برای برنامه «ناگفته» (UNTOLD) از کانال چهار ساخت. این مستند به بررسی زندگی زنان جوان بریتانیایی می‌‌پردازد که از نظر جسمی و روانی زندگی با پستان‌‌های بزرگ را تجربه می‌‌کنند.

مطلب زیر برگرفته از مصاحبه بی‌بی‌سی با جکی و دو زن دیگر درباره تجربیاتشان از داشتن پستان‌های بزرگ است.

زندگی کردن با پستان‌های بزرگ

جکی فکر می‌‌کند احساسی که داشتن پستان‌های بزرگ ایجاد می‌کند، جدی گرفته نمی‌‌شود. او می‌‌گوید در بریتانیا مردم پستان‌های بزرگ را «خنده‌‌دار و احمقانه» می‌‌بینند.

جکی می‌‌گوید داشتن پستان‌هایی با سایز «کی۳۶» به این معناست که در زندگی‌اش مواقعی بوده که می‌‌خواسته از نگاه‌ها مخفی شود.

او به بی‌بی‌سی می‌‌گوید: «از حدود ۱۱ سالگی خیلی‌ها اندام من را فوق‌‌العاده جنسی می‌دیدند. تجربیات واضحی از رفتن به مدرسه دارم: مردانی را به یاد می‌‌آورم که هنگام رد شدن از کنارم لب‌‌هایشان را می‌‌لیسیدند. همچنین در جلسات کاری بعضی از همکاران با خیره شدن به من باعث شدند احساس کنم یک شیء جنسی هستم.»

جکی این مسایل را در مستند «پستان‌های بزرگ من» در برنامه «ناگفته» از کانال چهار مطرح کرده و گفته است با افزایش سن، یاد گرفته بدن خود را همان‌گونه که هست قبول کند.

جکی هنگام ساخت این مستند، با زنان زیادی که از داشتن پستان‌های بزرگ رنج می‌برند آشنا شده است.

این نویسنده و پادکستر می‌‌گوید: «فکر نمی‌‌کنم مردم بدانند تحمل داشتن پستان‌‌های بزرگ‌ چقدر از نظر ذهنی سخت است.»

او می‌‌گوید زنان احساس شرمندگی می‌‌کنند زیرا وقتی پستان‌های شما بزرگ باشند بسیاری از مردم نسبت به آن‌ها احساس مالکیت دارند: «در چنین شرایطی پستان‌های شما به عنوان دارایی عمومی دیده می‌‌شوند.»

او فشارهای فرهنگی را نیز تجربه کرده است: جکی در یک خانواده مذهبی بزرگ شده که در آن از او انتظار فروتنی می‌رفته است: «شما قرار است باکلاس باشید و علاوه بر این، به عنوان یک زن سیاه‌پوست، همیشه می‌خواهید به مثبت‌ترین حالت ممکن برخورد کنید. اغلب احساس می‌کردم پستان‌های من مانعی برای احساسی است که می‌خواستم نسبت به خودم داشته باشم.»

جراحی کوچک کردن پستان

زنان زیادی هستند که برای داشتن پستان‌های کوچک‌تر زیر چاقوی جراحی می‌روند؛ عملی که انجام آن رو به افزایش است.

انجمن جراحان پلاستیک زیبایی بریتانیا (BAAPS) می‌گوید که جراحی کوچک کردن پستان دومین عمل زیبایی محبوب است.

به گفته این انجمن، در سال ۲۰۲۲ تعداد پنج هزار و ۲۷۰ جراحی کوچک کردن پستان انجام شده است؛ آماری که ۱۲۰ درصد بیشتر از سال قبل و بیشتر از پیشاکووید است.

دست از سرش بردارید

امبر نیز این تجربیات را پشت سر گذاشته است. او ابتدای سال ۲۰۲۲ تصمیم گرفته برای انجام عمل جراحی، هزینه بخش خصوصی را پرداخت کند.

پس از سال‌ها تحمل درد روحی و جسمی به دلیل داشتن پستان‌های بزرگ، این زن ۲۶ ساله اهل کورنوال سرانجام تن به عمل جراحی داد.

امبر که به درخواست او از نام خانوادگی‌اش استفاده نمی‌کنیم می‌‌گوید: «پس از اتمام دوره دبیرستان همیشه کمردرد داشتم اما پس از شیر دادن به دخترم، درد به حدی رسید که به سختی می‌‌توانستم بدون درد راه بروم.»

او در ابتدا سعی می‌کند از طریق درمان دولتی NHS جراحی کند اما آن‌ها بارها مورد او را برای انجام این عمل جراحی رد می‌کنند.

امبر می‌‌گوید که احساس می‌‌کرد NHS به او اهمیت نداده و همین باعث شده است احساس انزوا کند.

او می‌گوید: «با شوهرم بارها در این مورد صحبت کردیم و در آخر تصمیم گرفتیم برای انجام عمل وام بگیریم. اگرچه فشار مالی یک کابوس مطلق بود اما انجام این عمل بهترین تصمیمی بود که تا به حال گرفتم.»

فردی که موفق به انجام جراحی در NHS شد

واجد شرایط بودن برای انجام جراحی کوچک کردن پستان در سیستم NHS مانند سایر عمل‌های جراحی بسیار سخت و با مدت زمان انتظار طولانی است.

ریچل ۲۸ ساله که از نام خانوادگی او استفاده نمی‌شود، ۱۰ سال پس از اولین مراجعه به NHS با وجود کمردرد و اضطراب به دنبال تمسخر به دلیل داشتن پستان‌های سایز ۳۴اچ‌اچ، موفق به انجام جراحی کوچک کردن پستان شد.

در ابتدا به ریچل گفته شد که با وجود داشتن شاخص توده بدنی سالم، وزن خود را کاهش دهد.

او احساس می‌‌کند تنها زمانی او را جدی گرفته‌اند که تشخیص داده شد کمردرد مزمن دارد.

ریچل می‌‌گوید وقتی در ۱۶ سالگی به او گفته شد رژیم بگیرد، مشکلات روحی زیادی را تجربه کرده است.

او می‌‌گوید: «بعد از اثبات داشتن کمر درد مزمن، شش ماه مسکن و فیزیوتراپی را امتحان کردم تا اینکه به لیست انتظار جراحی اضافه شدم. دو سال دیگر هم طول کشید تا تحت عمل جراحی قرار بگیرم.»

ریچل خود را بسیار خوش شانس می‌داند و می‌گوید که کیفیت زندگی او پس از عمل بسیار بهتر است.

قبل از عمل او نمی‌‌توانسته بدون درد شدید، بدود.

او می‌گوید: «مطمئنا پس از جراحی نسبت به بدنم اعتماد به نفس بیشتری دارم.»

چگونگی انجام این جراحی در بخش دولتی

در مقابل این اظهارات،‌ NHS انگلستان به بی‌بی‌سی می‌گوید که در حقیقت بخش خصوصی مسوول جراحی کوچک کردن پستان بوده و این شامل چگونگی تصمیم‌گیری درباره اینکه چه کسی شرایط لازم را برای انجام عمل داراست نیز می‌شود.

این روند با یک قرار ملاقات با پزشک شروع می‌شود که در آن بیماران از نظر مشکلاتی مانند درد کمر و گردن و همچنین مشکلات سلامت روانی مانند افسردگی ارزیابی می‌شوند.

اگر پزشک فکر کند که شما واجد شرایط جراحی هستید، برای معاینه از سوی جراح پستان معرفی خواهید شد؛ هر چند ممکن است مدتی منتظر بمانید تا به وسیله جراح مورد بررسی قرار بگیرید.

تصمیم نهایی نیز از سوی یک تیم در بخش خصوصی مسوول گرفته می‌شود.

تعداد متقاضیان رو به افزایش است

نورا نوجنت، نایب رییس BAAPS معتقد است محبوبیت این جراحی به این دلیل است که کاهش سایز، یک روش موثر با مزایای عملکردی و زیبایی‌شناختی است.

او به بی‌بی‌سی می‌‌گوید: «این کار به مواردی مانند راحت‌تر شدن فعالیت بدنی، تصویر ذهنی از بدن و حتی مواردی مانند تناسب لباس کمک می‌‌کند.»

نورا می‌گوید: «برای مدت طولانی این جراحی خیلی محرمانه انجام می‌شد. اگرچه کوچک کردن پستان جراحی زیبایی نیست اما نگاه‌ها این جراحی را در طبقه‌بندی زیبایی قرار می‌داد و بنابراین مردم در مورد انجام آن صحبت نمی‌کردند. اما اکنون انجام این روش دیگر مانند گذشته تابو نیست.»

همچنان تلاش خواهم کرد

جکی می‌‌داند که مستند او زمان انتظار برای جراحی در بخش دولتی را کاهش نمی‌‌دهد اما امیدوار است دست‌کم منجر به هم‌دلی بیشتر مردم شود.

او می‌گوید: «من دوست دارم نسبت به زنانی که پستان‌های بزرگ‌تری دارند هم‌دلی و همراهی بیشتری ببینم. می‌‌خواهم وقتی مردم زنی را دیدند که در خیابان راه می‌‌رود و پستان‌‌های بزرگی دارد، او را به حال خود رها کنند.»