نتایج پژوهش گروهی از محققان در آمریکا منجر به کشف روشی جدید برای کاهش سرعت یا متوقف کردن پیشرفت بیماری آلزایمر شده است.
آلزایمر یکی از شایعترین و ویرانگرترین بیماریهای زوال عصبی در جهان است که هر سال میلیونها نفر را درگیر میکند.
با وجود تلاشهای گسترده برای فهم آلزایمر و یافتن درمانهای موثر، هنوز راه زیادی تا کشف ابعاد ناشناخته این بیماری و توسعه روشهای نوآورانه به منظور مقابله با آن باقی مانده است.
با این حال محققان دانشگاه آیکان در نیویورک، پیشرفت قابل توجهی در مطالعات آلزایمر داشتهاند که میتواند گام بلندی در تلاش برای یافتن درمان این بیماری باشد.
به گزارش نیوز مدیکالاین، پژوهشگران روش جدیدی را برای کاهش سرعت پیشرفت یا حتی توقف این بیماری شناسایی کردهاند.
این مطالعه که بر نقش سلولهای آستروسیت و پروتئین پلکسین-B1 در آسیبشناسی آلزایمر تمرکز دارد، بینشهای ارزشمندی درباره سلولهای مغزی ارائه میدهد و راه را برای درمانهای نوآورانه هموار میکند.
نتایج این تحقیقات در مجله نیچر نوروساینس منتشر شده است.
آسترویستها، سلولهای گلیال ویژه ستارهشکلی هستند که نه تنها وظیفه حمایت فیزیکی و تغذیه نورونها را بر عهده دارند بلکه در تکوین عصبی و شکلگیری سیناپسها، تنظیم جریان خون بافت عصبی، تنظیم میانجیهای عصبی و حتی پاسخ های ایمنی در سیستم عصبی، دارای اهمیت فراوان هستند.
پلکسین-B1 نیز پروتئینی است که نقش مهمی در تنظیم فعل و انفعالات سلول با سلول، مسیرهای سیگنالدهی در مغز و سایر بافتها دارد.
این پژوهش سعی دارد با هدف قرار دادن پروتئین پلکسین-B1 توانایی مغز را در پاکسازی تجمعات سمی آمیلوئید که نشانه آلزایمر هستند، افزایش دهد.
آستروسیتهای واکنشی، نوعی از سلولهای مغزی هستند که در پاسخ به آسیب یا بیماری فعال میشوند و نقشی مهم در این فرآیند ایفا میکنند.
این سلولها به کنترل فاصله اطراف پلاکهای آمیلوئید کمک میکنند و بر نحوه دسترسی سایر سلولهای مغز و پاکسازی این رسوبات مضر تاثیر میگذارند.
دکتر رولاند فریدل، از محققان ارشد این مطالعه گفته است: «یافتههای ما در مورد بهبود نحوه تعامل سلولهای مغزی با پلاکها مضر آمیلوئید، چشمانداز امیدوارکنندهای برای توسعه درمانهای جدید ایجاد میکند.»
این تحقیق با تجزیه و تحلیل دادههای پیچیده افراد سالم و بیماران مبتلا به آلزایمر و با هدف درک پایههای مولکولی و سلولی این بیماری انجام شده است.
محققان اذعان دارند هر چند یافتههایشان پیشرفت قابل توجهی در مبارزه با آلزایمر است اما برای تبدیل این اکتشافات به درمان بالینی باید تحقیقات بیشتری انجام شود.
دکتر بین ژانگ، یکی دیگر از محققان این پژوهش، در این زمینه گفته است: «هدف نهایی ما توسعه درمانی است که بتواند از پیشرفت آلزایمر جلوگیری کرده یا پیشرفتش را کُند کند.»
تشکیل پلاکهای آمیلوئیدی در مغز بیماران مبتلا به آلزایمر نشانه اصلی این بیماری است. سلولهای گلیال در حالت عادی میتوانند تا حدودی این پلاکها را پاکسازی کنند.
این پژوهش نشان داد که پروتئین پلکسین-B1 میتواند با تنظیم فاصله سلولهای مغزی پشتیبان از پلاکهای آمیلوئیدی، بر فعالیت این سلولها و تراکم پلاکها اثر بگذارد.
محققان در این مطالعه دریافتند با دستکاری پروتئین پلکسین-B1، امکان افزایش قدرت پاکسازی پلاکهای سمی و کاهش یا توقف پیشرفت آلزایمر وجود دارد.
این مطالعه پیشرفت قابل توجهی در درک مکانیسمهای مولکولی و سلولی آلزایمر و راههای مقابله با آن محسوب میشود.
کشف جدید محققان، روزنه امیدی برای میلیونها بیمار مبتلا به آلزایمر و خانوادههایشان گشوده است.
تحقیقات بیشتر در این زمینه میتواند منجر به دستاوردهای شگرف و نجات انسانهای بسیاری شود.