در ادامه اعتراض‌ها به صدور حکم اعدام برای پخشان عزیزی، مهناز طراح، یکی از هم‌بندی‌های او با نگارش نامه‌ای تجربه زیسته خود با این زندانی زندانی سیاسی محبوس در بند زنان زندان اوین را روایت کرد. طراح در این نامه از عزیزی به عنوان نمادی از ایستادگی در برابر جور جباران یاد کرده است.
طراح در این نامه با بیان اینکه در روزهای پس پس از پایان چند ماه انفرادی عزیزی و انتقال او به بند زنان زندان اوین، با شنیدن عنوان اتهامی‌اش سعی کرده فاصله‌اش را با او حفظ کند، گفت: «تجزیه‌طلبی عنوانی نبود که بتوانم نادیده بگیرم. تا روزی که برای اولین‌بار در هواخوری زندان هم‌کلام شدیم.»
این زندانی سیاسی با روایت یکی از گفت‌وگوهایش با عزیزی نوشت که او از ایران، تمامیت ارضی و اینکه یک کُرد ایرانی است و همیشه خود را یک ایرانی می‌داند، سخن گفته است.
عزیزی، زندانی سیاسی کُرد، روز دوم مرداد امسال با حکم قاضی ایمان افشاری، رییس شعبه ۲۶ دادگاه انقلاب تهران، به اتهام «بغی» از طریق «عضویت در گروه‌های که در برابر جمهوری اسلامی قیام مسلحانه کرده و مرکزیت آن باغی است» به اعدام و به اتهام «عضویت در حزب حیات آزاد کردستان (پژاک)» به ٤ سال حبس محکوم شد.
مازیار طاطایی و امیر رئیسیان، وکلای عزیزی، روز چهارشنبه سوم مرداد به «شبکه شرق» گفتند این حکم به ایشان ابلاغ شده و در حال تدارک لایحه فرجام‌خواهی و ثبت اعتراض به آن هستند.
طراح در بخشی از نامه‌اش خود را یک زندانی مشروطه‌خواه توصیف کرد و نوشت: «من یک مشروطه‌خواهم ولی می‌گویم پخشان عزیزی با هر عنوان اتهامی و تفکری که داشته باشد، برای من نماد ایستادگی در برابر جور جباران است و فشارها و سرکوب‌های زندان نیز نمی‌تواند خللی در همبستگی ما ایجاد کند.»
او تاکید کرد که با عزیزی تا روز خشکیدن ریشه ستم در پهنه ایران، کنار یکدیگر خواهند ماند.
صدور حکم اعدام برای عزیزی در هفته‌های گذشته، صدور و احتمال اعتراضات بسیاری به دنبال داشت.
در یکی از این اعتراضات زنان زندانی سیاسی هم‌بند او در سوم و ششم مرداد در حیاط زندان اوین، در اعتراض به صدور حکم اعدام برای او تحصن کردند.
به دنبال این موضوع، دفتر بند زنان زندان اوین، ۳۷ تن از زنان زندانی سیاسی محبوس در این بند را از حق ملاقات با خانواده محروم کرد.
طراح در بخش دیگری از نامه خود با اشاره به اینکه عزیزی هرگز از اینکه ممکن است چه حکمی بگیرد چیزی نگفت و نگران دیگران از جمله سیمیاری بود، نوشت: «تا روزی که حکم اعدام به عزیزی ابلاغ شد، هرگز نفهمیدم تمام این مدت چطور توانست این اندازه محکم و استوار بماند ولی فهمیدم چطور حکام می‌توانند با کلیدواژه‌های خود میان یک ملت نفاق ایجاد کنند تا سرکوب و کشتار را مشروع جلوه دهند.»
این زندانی سیاسی روز چهارم مرداد نیز در نامه‌ای نسبت به بی‌توجهی جامعه بین‌المللی به وضعیت زنان زندانی و در خطر اعدام بودن سه زن هم‌بندی‌اش در اوین اعتراض کرد.
طی هفته‌های گذشته جریان تازه‌ای از طرح اتهامات سنگین علیه زندانیان سیاسی و صدور احکام اعدام در ایران با اتهامات سیاسی به راه افتاده است.
شریفه محمدی، فعال کارگری روز ۱۴ تیر با اتهام «بغی» به اعدام محکوم شد.
وریشه مرادی و نسیم غلامی سیمیاری، دو زندانی سیاسی محبوس در زندان اوین نیز با اتهامات مشابه در خطر صدور احکام سنگین نظیر اعدام هستند.
جمهوری اسلامی از آغاز روی کار آمدن خود همواره فعالان مدنی و سیاسی منتقد حکومت را بازداشت، شکنجه و زندانی و بسیاری از آنان را اعدام کرده است.
از زمان آغاز خیزش سراسری ایرانیان علیه جمهوری اسلامی از شهریور ۱۴۰۱ تاکنون، سرکوب فعالان مدنی، سیاسی و معترضان از سوی حکومت شدت گرفته و همچنان ادامه دارد.