نتایج مطالعه جدید محققان دانشگاه ایندیانا، حاکی از افزایش همدلی در میان جوانان آمریکایی است. این پژوهش نشان میدهد که نوجوانان و جوانان آمریکایی در مقایسه با گذشته، در ارزیابی دیدگاههای دیگران و همچنین ابراز نگرانیهای همدلانه، فعالتر هستند.
با اینحال، همه چیز به این سادگی نیست. همانطور که این گزارش نشان میدهد، چالشهای پیشِ رو برای تقویت همدلی در جامعه همچنان پابرجاست.
به گزارش سیانان، طی دو دهه گذشته، شکافهای حزبی در تمام موضوعاتی که در نظرسنجیهای موسسه گالوپ گنجانده شده است، افزایش یافته یا تقریبا بدون تغییر باقی مانده است.
برخی معتقدند که در این چشمانداز آشفته و پر از شکافهای اجتماعی و سیاسی، ایالات متحده آمریکا در آستانه یک جنگ داخلی قرار دارد.
با این حال مطالعات جدید نشان میدهند که همدلی در میان جوانان در حال افزایش است.
دکتر سارا کنراث و همکارانش در مطالعهای که در مجله روانشناسی اجتماعی و علوم شخصیتی منتشر شده، دریافتند که دانشجویان جوان آمریکایی با میانگین سن ۲۰ سال و همچنین دانشآموزان دبیرستانی، بیشتر از قبل توانایی درک دیدگاههای دیگران (همدلی شناختی) و همچنین ابراز نگرانیهای همدلانه (همدلی عاطفی) را از خود نشان میدهند.
این افزایش در مقایسه با سالهای قبل، یعنی از سال ۱۹۷۹ تا ۲۰۱۸، صورت گرفته است.
جمیل زکی، استاد روانشناسی در دانشگاه استنفورد و مدیر آزمایشگاه علوم اعصاب اجتماعی، این افزایش همدلی را مثبت ارزیابی میکند، اما معتقد است که بدبینی نسبت به یکدیگر، میتواند این روند را تضعیف کند.
زکی در کتاب خود با عنوان «جنگ برای مهربانی: ایجاد همدلی در جهان از هم گسیخته» تاکید میکند که مردم اغلب فکر میکنند تنها آنها خواهان جامعهای همدلتر هستند، در حالی که اطرافیانشان نیز همین درخواست را دارند.
به گفته زکی، این باور اشتباه میتواند با ایجاد دیدگاههای جانبدارانه قبل از شروع صحبت، مکالمات را تضعیف کند.
اهمیت برداشتهای درست
براساس تحقیقات زکی در دانشگاه استنفورد، افراد گاهی برداشت نادرستی از آنچه دیگران فکر میکنند، دارند.
به عنوان مثال، اکثر آمریکاییها، برابر با ۸۰ درصدشان، از سیاستهای حفاظت از آب و هوا حمایت میکنند، اما فکر میکنند این نظر اقلیت است.
او معتقد است که به دست آوردن درک دقیقتری از دیدگاه اطرافیان میتواند ما را در ساختن آینده بهتر امیدوارتر کند.
کمبود مکالمات حضوری
ادوارد برودکین، دانشیار روانپزشکی در دانشکده پزشکی دانشگاه پنسیلوانیا و مدیر برنامه طیف اوتیسم بزرگسالان، میگوید ما به شدت نیاز به تماس مستقیم و رو در رو با دیگران داریم.
او معتقد است که در این نوع مکالمات است که میتوان دیدگاههای دیگران را درک و احساسات آنها را دریافت کرد.
به گفته برودکین، رسانههای اجتماعی و اینترنت به همراه شرکتهایی که برای کسب سود از آنها استفاده میکنند، میتوانند شیوه ارتباط ما با یکدیگر را تحریف و به سوی قطع ارتباط و قطبیشدن سوق دهند.
شری ترکل، جامعهشناس و استاد موسسه فناوری ماساچوست نیز معتقد است که همدلی به بهترین شکل در تعاملات چهره به چهره اتفاق میافتد.
او در کتاب خود با عنوان «بازیابی مکالمه: قدرت گفتوگو در عصر دیجیتال» به اهمیت درک بهتر افراد از روی عبارات و لحن صدای آنها در تعاملات رو در رو میپردازد.
راهکارهای توسعه همدلی
برودکین به همراه آشلی پالاترا، چارچوبی برای توسعه همدلی ارائه میدهند که شامل چهار مولفه «آگاهی آرام، گوش دادن، درک و پاسخگویی متقابل» است.
آگاهی آرام توانایی آگاهی از خود، شریک گفتوگو و مکالمه با حفظ حالتی آرام است. گوش دادن فعال به معنای جذب نه تنها آنچه گفته میشود، بلکه توجه به نشانههای غیرکلامی نیز است.
درک به تلاش برای فهمیدن اینکه نظرات و مواضع فرد از کجا سرچشمه میگیرد اشاره دارد و پاسخگویی متقابل شامل همراهی و درگیر شدن در جریان رفت و برگشت گفتوگو است.
آنها امیدوارند که این تکنیکها، تمایل افراد را برای گوش دادن به دیگران به شکلی انسانیتر افزایش دهد.
همدلی و دموکراسی
شری ترکل معتقد است همدلی همانند یک عضله باید رشد کند.
او میگوید در دموکراسی، مردم باید با احترام به چالش کشیده شوند و از دیدگاههای متفاوت بیاموزند.
او میگوید که در پایان همدلی، لزوما موافقت همگانی شکل نمیگیرد، اما مهم آن است که مردم به یکدیگر گوش داده و تا حدی مسیر را با هم طی کنند تا در جامعه دموکراتیک با یکدیگر زندگی کنند.
برودکین نیز میگوید حتی اگر با طرف مقابل موافق نباشید، درگیر شدن در این نوع بحث میتواند باعث شود که او تمایل بیشتری به گوش دادن به شما داشته باشد و سعی کند دیدگاه شما را درک کند.
این افزایش درک متقابل میتواند از لحن عصبانی گفتوگو و تمایل به متهم کردن طرف مقابل جلوگیری کند.
به گفته زکی، آینده به ما بستگی دارد و اگر بتوانیم به یکدیگر اعتماد و ایمان داشته باشیم، میتوانیم با هم آیندهای بهتر بسازیم.
هرچند که امروزه فناوریهای ارتباطی پیشرفته در دسترس هستند، اما تعاملات رو در رو همچنان مهمترین ابزار برای ایجاد ارتباطات معنادار و افزایش همدلی است. در این تعاملات است که میتوانیم دیدگاهها و احساسات یکدیگر را درک کنیم.
اگرچه محققان معتقدند که افزایش همدلی در میان جوانان آمریکایی امیدبخش است، اما نیاز به تلاش بیشتر برای ایجاد گفتوگوهای رو در رو و پذیرش تفاوتهای دیدگاه وجود دارد.
این امر میتواند به ایجاد درک متقابل، کاهش قطبی شدن و تقویت همبستگی اجتماعی در جامعه دموکراتیک کمک کند.