کارزار «سه‌شنبه‌های نه به اعدام» در سی‌ویکمین هفته با حمایت و پیوستن جمعی از زندانیان زندان تهران بزرگ به کار خود ادامه داد.
این زندانیان اعلام کردند «باتوجه به شدت گرفتن سرکوب و همچنین سابقه اعضای کابینه (پزشکیان)، می‌توان آن را کابینه سرکوب و اعدام نامید.»
